ووشوکاران _ مدرسه ووشو

هيسنگ آی چوان

امروزه توجه و گرايش به هنرهاي رزمی ووشو در جهان و تاثيرات روحی و جسمی آن بر ارگانهای عصبی و تنفسی و همچنين سيستم عضلانی تا به حدی عالمگير گشته كه صاحب نظران علم طب را برآن داشته تا نگاه عميقتری را بدان معطوف گردانند. حاصل اين تحقيقات دستيابی به ارزشهای واقعی آن بوده است .چرا كه از ديد ايشان ، ووشو تنها يك ورزش نيست . بلكه يك سلسله رمز و راز را در بر گرفته است . كتب و جزوات منتشره از سوی محققين شرقی و غربی گويای اين مطلب هستند كه پيشينيان در شرق دور ، آنها حركات كلاسيك را در علم طب به كار می گرفتند و نسخه های ايشان را يك سری حركات فيزيكی موزون و تنفسهای كنترل شده تجويزی بسنده می كرد.

با گذشت چند هزار سال هنوز درمانهای حركتی به قوت خود باقی مانده اند و همه روزه توجه به اين روش های درمانی نظر عام و خاص را به خود معطوف نموده است. در كشور پهناور چين و برخی كشورهای آسيای دور ،همه روزه ساعات معينی از بامداد به آموزش رايگان اين حركات ريتميك و موزون اختصاص داده شده است و مردم از پيرو جوان در گروه ها و دسته جات به تمرين اين حركات همت گماشته اند.در دهه های اخير با برنامه ريزی ها و سياست گذاری های مسئولين پايه ای اين هنر در كشور چين مشتقاتی با عنوان سيستمهای درونی شامل انرژی حياتی (شی) يا (چی) ، سيستم تنفسی و قلبی و مغزی و همچنين سيستم بيرونی شامل : انرژی ماهيچه اي و عضلانی متكی بر قدرت بيرونی را دسته بندی كرده و به صورت منظمی تدوين نموده است. و متعاقبا برنامه ای به نام مسابقات را بمنظور ايجاد حس رقابت و انگيزه در بين دوستداران اين هنر رزمی را در رأس امور خود قرار داده و برنامه مدونی را در اين خصوص اعمال نموده است. ليكن مشتقات اين هنر با عناوين استاندارد و سنتی بودن آنها موجبات بروز شبحاتی در اذهان عمومی گشته است. و اين سوال كه آيا يك سبك سنتی جايگاه مناسبی را در تشكيلات جهانی آن دارد يا نه ما را واداشت تا با نوشتن و تحقيق در اين مورد پاسخ مناسبی را در اين خصوص فراهم نموده باشم. قبل از تشريح پاسخ ميبايستی مطالبی را در مورد يك سنت و يا مفهوم استاندارد را ترسيم نمود تا اين موضوع را كه خود زاده فكر و انديشه بشری می باشد روشن گردانيم.

سنت چيست ؟

سنت برگرفته از مجموع تفكرات و خلاقيت های ذهنی و صنعتی بشر است كه طی ساليان متمادی و با توجه به فرهنگ و رسومات قومی در دوران خاصی پايه گذاری شده و پيروی از آنها در جامعه ای خاص صورت می پذيرد كه مجموع انها سنت را تشكيل می دهد و ريشه عميق تری در فرهنگ يك جامعه دارند.

استاندارد چيست ؟

استاندارد می تواند تعاريف مختلفي را به دنبال داشته باشد ليكن استاندارد مورد نظر در هنرهای رزمی ووشو شامل مقررات و دسته بندی شدن چند سری حركات بر مبنای ويژگي های خاص آنها می باشد كه اين نيز خود شامل تعداد محدودی از آنها را تشكيل می دهد. پس در نتيجه و با موضوعات بيان شده استاندارد ووشو خود نيز بخش كوچكی از هنر ووشو است . چرا كه خود نيز برگرفته از سنتهای چينی ها می باشد. لازمه شناخت سنت های ووشو بررسی منشا و مبدا آنها را ايجاب می كند تا اولا بدينوسيله ويژگی های خاص آنها را شناخته و دوما آنها را در گروه ها و دسته جات خودشان قرار دهيم . با اين تفاسير شناخت كلی تاريخ و مبدا هنرهای رزمی از ملزومات بحث فوق می باشد.

كتب و آثار بدست آمده حاكی از آن است كه يك راهب بودايی به نام تامو از مرزهای كوهستانی كشور هند وارد سرزمين های امپراطوری چين شد تا تعاليم عده محدودی را در آن كشور به عهده بگيرد . وی مكانی را به نام شائولين شی (معبد شائولين) بعنوان پايگاه بوجود اورد و به تعاليم تنی چند همت گماشت . ليكن رياضت های اعمال شده توسط تامو موجبات ضعف و ناتوانی شاگردان و مريدان را در پی داشت . لذا تامو به اين نتيجه رسيد كه بايد جسم شاگردان را نيز به همراه روحشان پرورش دهد. و اين مسئله مصادف بود با هرج و مرج های موجود و حملات راهزنها و اشرار. ابتدا تامو 18 حركت تنفسی را كه اصول صحيح تنفس كردن را در بر می گرفت بوجود آورد و متعاقبا چند حركت تدافعی و تهاجمی را ابدا نمود كه اين حركات سرمنشا هنرهای رزمی جهان را بوجود آورد . پس هنرهای رزمی با توجه به مختصات جغرافيايی سرزمين چين توسعه بسط و تكامل يافت. از تاثيرات اقوام مختلف چينی در هنرهای رزمی دخالت فرهنگ مذهبی انها همچون بوديست ، تائوئيست و كمفوسيوسونيسم می باشد كه پرداختن به آنها نياز فراوانی را به زمان و نگارش دارد و شايد از درك ما خارج باشد .

اما بيان اين نكته كه سبك های جنوبی و شمالی ووشو با ورود دين مبين اسلام دستخوش تغييرات محسوسی گرديده است و تا نواحی مركزی چين پيشرفت كرده است خالی از لطف نيست. امروزه وجود قهرمانان و اساتيد ووشوی جهان در كشور پهناور چين گويای صحت اين مطلب می باشند كه خود در تاريخ هنرهای رزمی جايگاه خاصی را برای خود بدست آوردند . بودائيان چينی در مركز چين در استان هنان متمركز بوده و در معبد شائولين كنونی علاوه بر انجام مراسمات مذهبی خاص خود به گسترش هنرهای رزمی ووشو به داوطلبان و در خارج از معبد و در مدارس ووشوی آن ناحيه مشغول می باشند.سبك های درونی ووشو كه اغلب نشات گرفته از فلسفه های تائوئيستی می باشد و بر تقويت نيروی روانی و معنوی فرد تاكيد دارند در قسمت شمال شرقی كشور چين و در ناحيه كوهستانی با فضاي بسيار زيبا به نام وودانگ شان تولد و توسعه يافت. هنرهای درونی را به سه هنر به نام هاي تای چی چوان ، باگواجانگ، هيسنگ آی ( شينگ يی) می توان معرفی نمود. نقطه مشترك اين سه سبك در درونی بودن آنهاست ، يعنی هر سه بر تقويت نيروی درونی كه خود فصلی جدا از روش های ديگر می باشد ، تاكيد می نمايد. در سبك های درونی اعتقاد بر اين است كه قدرت جسم با كهولت سن سير نزولی را طی می كند ، در حالتی كه قدرت روح و روان از اين قاعده مستثنی است.در اينجا سعی گشته تا در مورد يكی از سبك های درونی ووشو ، كه دارای مشتقات شمالی و جنوبی می باشد مطالب مختصری از چگونگی و تاريخچه نگاشته شود تا شايد اندكی از دريای بيكران هنرهای رزمی ووشو را در اختيار همگان قرار دهد .

شينگ يی چوان (هيسنگ آی چوان)

سبك دروني و انفجاري شينگ يي چوان (در لهجه شمالي كشور چين) يا به عبارتي سبك شش حالته ، يك سبك تنفسي با اتكا بر نيروي حياتي (چی) در منطقه اي زيبا با چشم اندازهاي طبيعي و پوشيده از درختان كهنسال بنام ، وودانگ شان ، تولد يافته است . شينگ يي به معنای فرم بااراده ، يا اراده و تفكر برای تقليد حركات ، می باشد كه در نزد مردم كشور چين از اعتبار و ارزش والايي برخوردار است و به عنوان يك سبك سنتي كه ريشه در تاريخ و فرهنگ و ادب كشور چين دارد از سبك هاي مورد علاقه آنها می باشد. اين سبك بعدها به جنوب كشور چين نفوذ كرده و در آنجا با نام هيسنگ آی (در لهجه جنوبي) گسترش پيدا كرد . حركات سرعتي و قدرتی آن در اذهان جدای از سبك هاي درونی وانمود مي كند ، ليكن ماهيت آن بر طبق و با بهره گيري از قدرت دروني بدن يا به عبارتي انرژي چي استوار است. تمرينات تنفسی و استفاده از مركز نيروي چي و در چهار انگشت بسته زير ناف بدن و به نام نقطه تان تين معطوف مي باشد ، اما اين نقاط انرژي به صورت فرعي در قسمت هايي از بدن مستقر مي باشند ليكن مركز آنها همين نقطه اصلي يعني تان تين (TAN TIAN) مي باشد . تكنيك هاي حركتي آن برگرفته از پنج عنصر مادي ، فلز ، چوب ، آب ، آتش و سنگ می باشند و به نام پنج عنصر (ووشينگ) مشهور می باشند . و عناصر فوق هر كدام نشانه گر حالاتی همچون :

1- پی چوان ، نمودار بريدن و برش دادن است ، بدين معني كه عنصر فلز موجب برندگي می باشد و سخت ترين عنصر وجودی را تشكيل مي دهد .

2-پائوچوان ، كوبيدن و رها كردن و كوفتن است ، سبك اما پرقدرت همچون تنه درختان افرا مي باشد . گشودن درب قلعه ها با كوفتن تنه درخت و چوب ميسر می بود و (پائو)همان نشانه گر فرو و درهم ريختن است .

3- تسوا ، نفوذ كردن و حفر كردن است . رخنه كردن در اعماق و متزلزل نمودن و سست كردن است ، نفوذ آب در سنگ و خاك تسوا خوانده می شود . آب عنصری نرم و با انعطاف می باشد ، حيات بخش و مرگ آفرين بوده و پايه را متزلزل می گرداند.

4- پين ، فشردگي و قدرت و استواري است ، كوه و سنگ مظهر استواري هستند . عظمت و پابرجائي سنگ ها زبانزد است و پين صلابت و استواري را در پيكره بوجود مي آورد و نفوذ بر آن مشكل و ناممكن مي باشد .

5-شينگ، گداختگي آتش بر مبناي سوزندگي و انهدام است و نفوذ بر سلولها و خاكستر كردن است . آتش انرژي است و حد نهايت سرعت است .سبك شينگ يي علاوه بر پنج عنصر وجودي برگرفته از طبيعت حيواني نيز مي باشد . تقليد از نحوه حركت حيوانات و روش حركت آنها از مختصات فيزيكی آن به شمار می رود كه اين حيوانات عبارتند از :

۱- لون شينگ ( اژدها) 2- خائوشينگ (ميمون) 3- خوشينگ (ببر) 4-ماشينگ (اسب) 5-توي شينگ(سوسمار درختي) 6- جی شينگ (جوجه خروس 7- ين شينگ (پرستو) 8- يائو شينگ (باز شكاري) 9- تاشينگ(شترمرغ) 10 – شه شينگ (مار) 11- يينگ شينگ (عقاب) 12- شيونگ شينگ (خرس)شينگ يي بر چهار حالت بدني به لحاظ حركتی متكی می باشد كه عبارتند از : 1- دفاع كردن 2- هل دادن 3- چرخش كردن 4- فشاردادن در زوايای مختلف می باشد . و همانطوری كه اشاره گرديد اين سبك به روش شش حالته مشهور می باشد بطوريكه سه حالت آن از روش درونی (لی سان خه) بر اعمال قلب (شی ، يو ، يی ، خه) مغز (چی ، يو ، لی ،خه) تنفس (ای ، يو ، چی ، خه) تاييد داشته و سه حالت روش بيرونی و عضلانی شامل : كف دست و كف پا (شو ، يو ، جيو ،خه) زانوی پا و آرنج دست (جا ، يو ، شي ، خو) پهلو و لگن خاصره (يائو،يو،كوا، خه) تاكيد مي كند. و اين شش حالت به نام ( شينگ يي د، ليو، خه) بيان می گردند . در حقيقت بين سيستم عضلاني بدن و سيستم عصبي و تنفسي هماهنگي و ارتباط خاصي برقرارگرديده مي شود كه شكل طبيعي آن به نام شينگ و شكل ذاتی آن به نام ، يی(اراده) مشتمل می گردد.تقليد از حركات حيوانات ، ايجاد و افزايش قدرت پاها و تعادل بدن هماهنگي تنفس و ضربان قلب ، تمركز انديشه با استفاده از چسبانيدن زبان به سقف دهان و درك راز طبيعت مي تواند عامل مهمي در مبارزه و مسبب بزرگ پيروزی در آن باشد . در واقع منظور از درك طبيعت همان خطوط مصور چيني هستند كه به ايده ها وابسته هستند و هنگامي كه هنرجوي روش و سبك شينگ يي تلاش مي كند تا در ذهن خود به حركات حيوانات پي ببرد و از آنها به نكته اساسي آن يعني يي (اراده) دست يابد. بدين معني كه هنرجوي شينگ يی ابتدا يی (اراده) را مفهوم مي بخشد و به قصد و هدف حريف پي برده و آنگاه شينگ را متعاقبلا اعمال نموده و موجبات شكست حريف را فراهم مي آورد. ليكن بايد اذعان داشت كه اين روش ابتدايي ترين روش مبارزه در بين هنرجويان مبتدي به شمار می رود و بحث اصلی استفاده از نيروی درونی و تنفسی چی می باشد كه در تجسم صحيح و تمرينات و ممارست هاي لازمه مي تواند موقعيت چي را آنطور كه در بدن جريان دارد در ذهن نيز تجسم نموده و از آن به نحو قابل ملاحظه اي استفاده نموده .اين يك اصل است كه هر فرد رزمي كاري قابليت هاي حفظ و انتقال شينگ ، و،يي را دارد . بطوريكه ابتدا فرم حركتي خود را كه همان شينگ است می آموزد، اما اين آموخته خالي از اراده فردي يعني يي مي باشد و فرم آن معنايي ندارد . ليكن در تمرينات پيشرفته و ممارست هاي لازمه مي توانند در فرم هاي خود هم شينگ و هم يي را بدست بياورند و مجهز به هر دوي آنها بشوند. و اما در مرحله استادي يعني پس از اينكه مهارت خود را در شينگ و هم در يي بدست آوردند ، به نقطه اول حركت يعني فارغ از شينگ يي مي رسند به اين معنا كه فرم جنبه ظاهري پيدا نموده و يك جريان عادی می گردد. و اين همان طبيعت شينگ يی ميباشد ، يعنی در دايره هستی چرخيدن واز نقطه شروع به پايان ودوباره به شروع رسيدن است.

شينگ يی چگونه و در چه زمانی تولد يافت ؟

در مورد ابدا سبك شينگ يي مدارك و شواهد مختلفي بدست آمده است. برخی ابداع آن را به راهب بودائي تامو نسبت داده اند ، اما صحت آن بعيد به نظر می رسد . گفته مي شود اين روش توسط فردي به نام يوئه فی كه ژنرالی از ايالات سانگ شمالی بوده است . در سال های بين 960 الي 1127 ميلادي ابداع گرديده است ولي اين افسانه كه اين روش توسط خود تامو راهبي كه از كشور هند به چين سفر نموده و معبد شائولين را بنا نهاده است ، صحت مدارك كمتر مي باشد . ما در مورد چي لون فن كه به عنوان پدر شينگ (هسينگ ) مي باشد مطالب زيادي نمي دانيم ، او در اواخر سلسله مينگ در شانگهاي درگذشته است. او در دوران جوانی اش در استفاده از نيزه بسيار برجسته بوده است و در بين سالهاي 61-1637 و در مدتي كه در كوه هاي چانگ نان در ايالات شانسي سرگردان بود،با يك فرد آشناشد كه هسينگ (شينگ ) را از او آموخت. اين فرد كه يك شاعر معروف به نام ، منگ چيائو، بود كه با الهام از طبيعت و كوه هاي اطراف سرودهاي زيبايي مي سرود. منگ چيائو هنر خود را به فردي به نام تسائو چی وو ، كه بعدها ژنرال فرمانده استان شانسي و در دوره سلطنت KANGHSI ، كان شي گرديد انتقال داد.بعدها دو مدرسه شينگ يي در استان هاي مركزي چين ، يعني استان هونان (خنان) و شانسی بسط و گسترش يافتند . مدرسه شانسی كه توسط برادران ، تای ، اداره می شد . اين برادران افراد متمول و بانفوذي بوده و عشق و علاقه وافري به شينگ يي از خود بروز مي دادند . تاي لون پن كوشش مي نمود كه اسرار و اساس اين هنر را پيش خود نگاه دارد . ليكن جديت و پافشاري يكي از شاگردان بنام لي نينگ جان ، باعث شد تاي همه دانش هاي فني خود را در اختيار او بگذارد . لي ، و شانسی كه در استان هونان تولد يافته بود اين روش را در سن 37 سالگي آغاز نمود. در اولين برخورد وي با استاد ، تای ، چنان خود را ضعيف و ملايم وانمود كرد كه لي او را به عنوان يك استاد قلمداد نكرده و به شهر خود بازگشت . اما دوباره به نزد استاد بازگشت و مدت ده سال تعليم ديد. وي در سالهاي اوليه فقط روش ،پي(شكافتن) و بخش ليه هوان (پيوستن فرمها ) را اموخت. سپس جديت و علاقه وافر ، لي ، سبب شد تا استاد ،تاي، تمام هنر خود را به وی بياموزد . پس از ده سال لی به درجه استادی نائل آمد . به طوری كه در هيچ مبارزه ای تن به شكست نداد. يك بار مردی به وی پيشنهاد مبارزه داد و او پذيرفت . مرد تنومند كه سعی داشت وي را چنگ بگيرد ،او به سرعت به سمت بالا پريد به طوري كه سرش به سقف خيزران فرو رفت وقتي كه پايين آمد،پاهايش استوار وصورتش همان حالت قبلي را داشت .به نحوي كه مرد تنومند اين حركت وي را نوعي سحروجادو قلمداد كرد اما لي به وي گفت گرچه اين كار به نظر عجيب مي آيد ليكن اين فقط نهايت شينگ مي باشد.وي با كسب چنين تجربياتي به يك جنگجوي افسانه اي مبدل گشت ودر زماني كه بيش از 80سال از عمرش مي گذشت ودر حالي كه لبخند شيريني بر روي لبان وي نقش بسته بود چشم از جهان فرو بست.در بين شاگردان او اشخاصي چون كو،يون،شن-ليوچي لان-پي شي يو آن – لي فاي هو- چي آي چاي – چانگ شوته – شوآن شين جانگ هنر وي را گسترش دادند.كويون شن نيز در شهر شانسي استان هوپي متولد شده بود.اوازسنين كودكي هنر هاي رزمي را مي آموخت.اما تازماني كه استادلي نينگ جان راملاقات كرد چيز زيادي از هنر هاي مخفي (دروني)نمي دانست.اومهارت استاد لي را چنان ساده در فرم وعميق در مهارت ديد كه عاشق آن شد وبراي چند دهه نزد وي به شاگردي مشغول شد. اوهمچنين در بعضي از قسمتهاي بوكس مرموز (هنرهاي رزمي سري) كه توسط استاد لي آموزش داده مي شد ،استاد شد.در سبك ببر مي توانست به مهارت يك پرنده وبه استواري يك كوه پرش كند. كويون شن چنان قدرتمند بود كه مردم به وي لقب دست شكن خدايي داده بودند. يك بار يون شن در يك مبارزه دراستان هوپي رقيبش را از پاي در آورد ومدت 3 سال تمام دراسارت ودرميان زنجير هاوبندها گرفتار گرديد.اوباوجود زنجيرهايي كه به دست ها وپاهايش داشت شروع به تمرن نمود اما بعد ها در مبارزاتش دست چپ خويش را به عنوان محافظ به پشت رقيبش قرار مي داد تا از آسيب رسيدن به وي جلوگيري به عمل آورد.شاگرد ديگر استاد به نام شان شي جان در شهر وان پين شن دراستان هوپي تولد يافته بود. او شينگ يي را از لي نينگ جان بزرگ فراگرفت .اومهارت فراواني درروش هاي مار، وپرستو داشت .او يك بار توسط يك جنگجو به مبارزه دعوت شداما شان فقط با كمك دستان ضربات وي را خنثي نموده ووي را به عقب پرتاب مي نمود استاد شان درهشتادمين سال عمرش به تدرس مشغول بود واز چالاكي وچابكي يك پسر جوان بهره مند بود .از ديگر شاگردان استاد بزرگ لي ، مي توان از چي آي چاي اهل شهري در استان شانسي نام برد. اودر ابتداي زندگي ودرجواني درشكه ران بود. گرچه اوبه شهرت كويون شن نبود ولي گفته مي شود كه اوكويون شن را در يك مبارزه دوستانه شكست داده است.شوئن لي يكي از دو شاگرد ممتاز استاد بزرگ چي لان فن از اساتيد اوليه سبك شينگ يي وهم قطار استاد لي نينگ جان بود. اونيز از اهالي استان هونان چين بود وشينگ را در آن جا آغاز كرد. او معتقد بود نمي تواند رموز چي را به عنوان يك شاگرد فرا بگيرد بنابراين خود را به عنوان يك خانه شاگرد (خدمتكار) مبدل نموده ومدت 3سال به صورت پنهاني استاد چي را در هنگام تمرينات زير نظر گرفت. بعد از 3سال كه به منظور خداحافظي به نزد استاد رفت حقيقت را به استاد گفت . استاد چي نه تنها از عمل كرد شو ئن لي ناراحت نشد بلكه نيت اورا تحسين كرد واورا بيش تر نزد خود نگاه داشت وتحت تعليم بيش تري قرا رداد. بعد از اين كه وي به هونان بازگشت شاگردان زيادي دور او جمع شدند. اما استاد ما برخلا ف ديگر اساتيد زود تر بازندگي وداع كرد .از شاگردان شاخص استاد مي توان از ماسان يوآن – چان چي چن نام برد .ماسان يو آن يك بومي اهل نان يانگ بود .اوعاشق مبارزه كردن بود پائو شين تين مي نويسد كه او حدود 40مرد را در مبارزه شكست داده وكشته بود. چنين روش زندگي درنهايت باعث انحلال روحي وعصبي وي گرديد به طوري كه يك روز به تصور اين كه مردي در حال نزديك شدن به او مي باشد وقصد حمله به وي را دارد به سرعت به كناري جست وسرش به ميز آهني برخورد كرده وجان باخت.چان چي چن كاملا با ما سان يو ان متفاوت بود او شاگردان خود را گزينش مي كرد.اوبه شاگردان كمتري علاقه مند مي گشت شاگردان وي نيز متعاقبا علا قه وعشق خود را به وي ابراز مي نمودنند.لي چن بهترين شاگرد استاد چان بود .لي چن سبك بيروني شينگ را از استاد چان آموخت .امابعد ها انرژي چي را به چنگ آورد وبه عنوان نگهبان وحافظ قافله ها انجام وظيفه مي كرد. در آن زمان مرد ثروتمندي به نام فا يلي شوئي زندگي ميكرد او مايل بود تا چند استاد رزمي را به خدمت بگيرد تا به فرزندانش هنر هاي رزمي را آموزش دهند. شوئي 350مايل تا استان هونان سفر كرد تا از استاد لي درخواست كند تا آموزش فرزندانش را به عهده بگيرد . استاد لي اين درخواست وي را پذيرفت. ابتدا استاد لي چنان موقر مي نمود كه يكي از استادان مسن تر او را در نزد شوئي تحقير نمود وبه پسر بزرگ آقاي شوئي گفت كه به بهانه تعارف چاي به استاد لي حمله كند. شوئی نيز اين پيشنهاد را پذيرفت زماني كه پسر شوئي به استاد لي نزديك شد استاد از قصد وي مطلع شد و تنها فريادي از درون بر آورد كه استاد، پسر را درجاي خود ميخ كوب كرد واين درحالي بود كه استاد در حال نوشيدن جرعه اي چاي بود. وقتي از پسر در مورد آن سوال شد پسر جواب داد من فقط صداي طوفا ن شنيدم. دستهاي او چشم دارند ،من بي اختياربر روي زمين افتادم.استاد لي از اين حركت بسيار رنجيد وبه هونان بازگشت. بهترين شاگرد اين استاد شخصي به نام چان چو، اهل لويان بود. چان چو هنر خود را به فرزند خود چان كه ، و نوه برادر زاده اش، مي چوان تو، آموزش داد. پسر او در سن 20سالگي در گذشت وتنها شاگرد او ،مي چوان تو، در نزد استاد چان چو به فراگيري هنر پرداخت.بعد ها يك تاجر پوست به نام ، آن تا چي ،‌ از اهالي چانگ آن به شاگردي وي نائل آمد. آن يك مسلمان بود وگاهي اوقات اصول وآئين مسلمانان را به استاد خويش باز گو مي كرد. آن به صورت گسترده به مسافرت هاي زيادي پرداخت وهنرخود را به شهرهايي چون ،‌ سچوان وهوپي انتقال داد. طولي نكشيد كه اين هنر به عنوان ،‌ني چيا ، هنر دروني ، شناخته شد. آن مي گفت گرچه شينگ به نظر ساده مي آيد ولي براي يادگيري مشكل است وتعداد كمي آن را فرا مي گيرند، زيرا آنها از شكست نتوانستن مي ترسند. يكي از بهترين شاگردانش ،‌پائو شين تين ، بود. اونيز اهل چانگ آن، ويك مسلمان بود ، وي فردي با هوش بود كه مطالعه دروس كلاسيك را به خاطر عشق به هنر هاي رزمي ترك كرد. طي چند سال در پنجاه هنر جنگي همچون سواركاري، تير اندازي ، شمشير زني و... استاد شد. اوطي فراگيري هنرهاي رزمي توانست غالب اساتيد را نواحي اطراف شكست دهد. پائو شين تين ، سپس به حضور، آن تاچي ، رسيد وبه عنوان يك شاگزد پذيرفته شد. آن به زودي صداقت وي را حس كرد وطي 2سال ، پائو،‌به عنوان بهترين شاگرد استاد شناخته شد. با فشار برخي كشورهاي خارجي در سال 1900 قيام جنگجويان جوان با نام قيام تاي پينگ، شروع شد و آنها فعاليت مدارس هنرهاي رزمي را ممنوع كردند. پائو، استاد آن را ترك گفته و به دهكده خود بازگشت . سپس به ارتش پيوست و تا درجات بالا پيشرفت نمود. استاد پائو شين تين در سال 1921 چي چن ووشوشه (انجمن هنرهاي رزمي چي چن) را بنيانگذاري كرد كه بيش از پانصد عضو نظامي و سياسي داشت . پائو شين هر روز صبح زود به نماز و نيايش و دروس كلاسيك مسلمانان مشغول مي شد. استاد سرگرمي نداشت و اين باعث شد طي اين دوره ها او يك نوع هنر رزمي تركيبي شمالي و جنوبي را در سال 1942 و در سن 80 سالگي بوجود آورد . او هميشه قامتي راست و سرشار از انرژي بود. پس از پائوشين ، شينگ يي به سه دسته تقسيم شد :

1 - سبك نگهداشتن كه توسط فردي به نام لي تسوني ، آموزش داده مي شد كه در اين روش از حركات سنتي شينگ يي استفاده بيشتري مي شده است . مشهورترين مريدان ، لي ، افرادي چون شان نيون شيان و لي پن بودند.

2 - سبك دوم به نام روش طبيعي بود كه توسط وان شيان چه ، آموزش داده مي شد كه در آن بر اهميت ، اراده و ميل تاكيد بيشتري داشته و حركات را در درجه دوم قرار مي گرفتند .

3 - سبك تركيبي توسط سان لوتان آموزش داده مي شد كه بعدها افرادي چون چانگ چوتان لي چان يو ، كن چي شان ، شان تي لين ، تن يان فنگ ، كن شيا كونگ، وي فن شيه به جمع مدرسين اين سبك پيوستند.

شينگ يي ارزش و مقام واقعی خود را در مسابقات هنرهاي رزمی در سال هاي 1928 در استان نان كينگ – 1929- در شانگهای و هانگ چو ، 1933 در نان كينگ با پيروزي تمام نمايندگان در مسابقات به اثبات رسانيد. نام شينگ يي توسط وان شيان چاي به سبك آي چوان(روش مشت ذهني) تغيير يافت. اين تغيير باعث گرديد تا استاد سان لوتان كه معتقد بود سبك او روشي است كه در آن فكر كردن و فكر نكردن پايه و اساس است ، بنابراين اين هنر را تاشنگ چوان ناميد. وان شوچين كه اكنون در تايوان (چين ملي) مي باشد از سال 1929 تا سال 1938 زير نظر وان شيان چاي در تين شين تعليم ديده است نام اين هنر را به تاشنگ تغيير داده است . سان لوتان در اين هنر شخص برجسته اي بوده است . دختر او ، سان چين يوآن درباره او چنين مي نويسد : او درخانواده فقيري در پائوتين تولد يافت . وقتيكه 9 ساله بود پدرش را از دست داد . پسر جوان زندگي خود را با ساختن برس كفش پاك كن تامين مي كرد. اما زندگي چنان براي او سخت مي گذشت كه در سيزده سالگي سعي كرد خود را حلق آويز كند . اما يك عابر او را از اين كار منع كرد . او در 15 سالگي شينگ يي را از لي كه يوآن آموزش ديد و وقتيكه 19 ساله بود به پكن رفت و شروع به فراگيري شينگ يي زير نظر استاد كويون شن كرد و هنر رزمي باكوآ را از استاد چن تين هوآ فراگرفت و بقدري مهارت پيدا كرد كه استاد چن او را بعنوان بهترين شاگرد خود معرفي نمود . در اين دوره سان نيمي از روز را زير نظر استاد كوآ آموزش مي ديد و سپس بقيه روز را به نقطه ديگر پكن به نزد استاد چن رفته و از كلاسهاي وي بهره مي جست . به تدريج سان به شهرت دست يافت و در چند مبارزه پيروز گشت . او بقدري مهارت داشت كه مبارزه را بدون صدمه زدن به رقيبش به اتمام مي رساند. روزي در يك چايخانه دو مرد به وي حمله ور شدند يكي از آنها با ضربات مشت و ديگري با ضربات پا قصد صدمه زدان به وي را داشتند . ليكن سان با خونسردي ضربات دست نفر اول را دفع مي كرد و با استفاده از كف پاها ضربات پاي نفر دوم را خنثي نمود و آنها را بر روي زمين پرتاب كرد ،طوريكه ديگر قادر به بلند شدن نبودند . مرداني كه در آنجا حضور داشتند مداخله نموده و به زد و خورد خاتمه دادند ولي مشاهده كردند كه كف كفش سان در اثر فشار ضربات پاره شده است. روزي سان در حال پايين آمدن از سنگ هاي خطرناك و بلند بود و نيروي چي در بدن او جاري بود ، در همان حال مردي با ريش هاي بلند و سفيد به او نزديك شد كه لباس هاي تائوئيستها را به تن كرده بود و از وقار خاصي برخوردار بود . سان تعظيم كرده و نام وي را پرسيد آن مرد خود را معرفي كرده و اظهار داشت كه يكي از استادان تاي چي در منطقه مي باشد و پايين آمدن سان را از تخته سنگ ها مشاهده كرده و مايل با صحبت كردن با وي مي باشد. پيرمرد سان را به زندگي و اقامت در آن منطقه دعوت نمود . اما سان امتناع كرده و مشكلات خانوادگي را مطرح كرد . مرد تائوئيست آهي كشيد و اظهار تاسف نمود ولي سان را به احياء نيروي چي در بدنش دعوت كرد .روزي شخصي از سان براي ميانجيگري در يك نزاع خانوادگي كمك خواست . اما مداخله سان سبب شد تا 30 مرد از همان دهكده به وی حمله ور شوند ، سان به كمك يك چوب بلند هر 30 نفر را زمين گير كرد . سان بعد از مشاهده ضعف و ناتواني اشخاص زخمی به معالجه يكايك آنها مبادرت ورزيد .

در تابستان 1927 چند تن از شاگردانش از او خواستند كه به شهر تيان شان آمده و به آنها آموزش بدهد . در آنجا يكي از شاگردان ارشد كه مغرور شده بود از سان خواست تا يك حركت را به او نشان بدهد و سان ضربه اي را به طرف پسر روانه داشت . شاگرد كه نام او لي بود ضربه را دفع كرد ولي شدت ضربه چنان بود كه حتي دفاع هم برايش بسيار سنگين بود . استاد گفت اين يك حركت براي تو كافي بود . روز بعد لي در كلاس حاضر بود بسيار رنگ پريده و ناتوان مي نمود . برآمدگي سنگيني به رنگ ارغواني روي بازويش مشاهده مي شد . استاد داروئي ساخته و به او تجويز نمود.لي پس از مصرف دارو بهبود يافت و ديگر نشانه اي از تكبر در او ديده نشد و از قدرت استاد آگاه شده و از مريدان خالص او گشته بود.استاد سان طوري راه مي رفت كه گويي پرواز مي كند . او تا سن 75 سالگي تمام دانش خود را در 5 كتاب با نام هاي :

1-باگواچانگ چوان

2-شينگ يي چوان

3-تاي چي چوان

4-باكوا چين شن(شمشير باكوآ)

5- چوان شو چن(واقعيت ضربات دست)كتاب سفرنامه سان نيز ربوده شد .

زماني كه دولت كمونيست چين در سال 1949 قدرت را در دست گرفت ، اساتيدي از سبك شينگ يي به نام های : چن پان لين – وانگ شو چين – چانگ شي جونگ – يوآن تائو - چان چن فنگ – كوفنگ چي به تايوان نقل مكان كردند . در بين اساتيدي كه اين هنر توسط افراد مذكور بين آنان رواج پيدا كرده است مي توان از هانگ شينگ نام برد . بيشتر تعاليم وی از سوی ژنرال يوآن تائو و كوفنگ بوده است. يوآن تائو هميشه می گفت اراده خود را كنترل كنيد و بر خشم خود فائق آئيد . اراده حكم مي كند و چي پاسخ مي دهد اما بدون چي اراده امكان پذير نيست . من شيو می گويد : شينگ يي برای پرورش نيروی چی عالی است و بيماری را از ريشه مي كند . شينگ يی يك هنر رزمی ساده و زيبا می باشد . براي مبتديان عالی است . يادگيری آن آسان است و برای كسانی كه تازه كارند زيانی ندارد در صورتيكه به طور صحيح انجام بگيرد اين تمرينات می تواند رباطها و اندامها را تقويت كرده و گردش خون را بهتر كند . در نهايت بدون در نظر گرفتن سن ، تمرين خوبی برای هر شخص محسوب می شود.