ووشوکاران _ مدرسه ووشو

معرفی 10 سبک پرکاربرد رشته ورزشی ووشو در کشور چین

ووشو یکی از معروف ترین و شناخته شده ترین هنرهای رزمی چین است که از فرهنگ سنتی این کشور نشات می گیرد. این رشته رزمی اولین بار توسط استاد بروس لی به جهان معرفی شد. فیلم های بروس لی خیلی زود دست به دست شدند و شهرت این رشته ورزشی را به سراسر جهان رساندند. اگر شما هم یکی از میلیونها علاقمند به این رشته رزمی هستید این مطلب برای خود شما نوشته شده. ما اینجا ۱۰ سبک معروف و پر کاربرد را در اختیارتان می گذاریم.

۱-کونگ فو شائولین (少林功夫)

کونگ فو شائولین هم در خود چین و هم در سایر کشورها بسیار شناخته شده و معروف است. اصالت این سبک کونگ فو به معبد شائولین برمیگردد. این معبد در کوهستانی به نام سونگ سن (Songshan) در شهر دنگ فنگ (Dengfeng) و استان هنان (Henan) قرار دارد. این سبک کونگ فو در واقع آمیخته ای از اندیشه و حکمت ذن بودایی با کونگ فو چینی و سبک های زیر مجموعه آن است. مهارت های اولیه کونگ فو شائولین عمدتا شامل ضربه زدن، غلتیدن، پرش و چندین حرکت دیگر است.

۲- تای چی چوان (太极拳)

با اینکه تای چند صد سال سابقه دارد، اما هنوز هم در بسیاری از مناطق و شهرهای چین آموزش داده می شود و مورد استقبال عموم مردم قرار می گیرد.

در سبک تای چی هنرهای رزمی مختلفی با هم ترکیب می شوند. تئوری سنتی یین و یانگ و بسیاری از نظریات دیگر در کنار هم سبک تای چی را به وجود می آورند. کونگ فوکارهای سبک تای چی از حرکات بسیار آرام و با طمانینهای استفاده می کنند تا قدرت درونی بدنشان را افزایش بدهند.

۳- وینگ چون چوان (咏春拳)

وینگ چون یکی از قوی ترین و قدرتمندترین سبک های کونگ فو است که اوایل دهه ۱۷۰۰ از معبد شائولین سرچشمه گرفت و بعدها اساتیدی مثل “بروس لی” و “ایپ من” آن را گسترش دادند. اصل اساسی سبک وینگ چون سادگی است؛ به این معنا که هر چه تکنیک های مورد استفاده ساده تر باشند و پیچیدگی کمتری داشته باشند کارایی و تاثیر آنها هم بیشتر است.

۴- باگواژانگ (八卦掌)

باگواژانگ یکی از سبک های باطنی و ملایم کونگ فو به حساب می آید که در اوایل قرن ۱۹ میلادی توسط فردی به نام “دونگ های چون” به عنوان یک هنر رزمی به جهان معرفی شد. این سبک از کونگ فو روی تعامل ذهن و حرکات جسمی تمرکز دارد و اغلب با حرکات آهسته و روان همراه است.

۵- شینگ یی چوان (形意拳)

شینگ یی چوان یکی از قدیمی ترین سبک های هنرهای رزمی است که در کنار تای چی و باگواژانگ سبک های قدیمی کونگ فو را تشکیل می دهند. توجه و تمرکز اصلی حرکات در این سبک به قدرت داخلی رزمی کار معطوف می شود. ویژگی سبک شینگ یا زینگ یی چوان تهاجمی و پر تحرک بودن حرکات آن و همینطور یادگیری مهارت های مبارزه ای غیر قابل پیش بینی است.

۶- چوی لی فوت (蔡李佛)

چوی لی فوت یکی از سبک های کونگ فو است که در دهه ۱۸۳۰ توسط “چن هنگ” بوجود آمد. این سبک به جای نیروی عضلانی و قدرت جسمی روی آرامش و قدرت باطنی تاکید و تکنیک های مختلف کونگ فو را در هم ادغام می کند.

۷- باجی چوان (八极拳)

خاستگاه اصلی سبک باجی چوان شهر کانگژو (Cangzhou) در استان هی بی (HeiBei) چین است. بر خلاف تای چی، در باجی چوان از تکنیک های انفجاری و کوتاه استفاده می شود و می توان گفت این سبک با سیستم آموزش های نظامی ارتباط نزدیکی دارد. بسیاری از محافظان سیاستمدارها و اشخاص مهم این سبک از کونگ فو را یاد می گیرند.

۸- مانتیس دعاگو (北螳螂拳)

مانتیس دعا گو (Praying Mantis) اولین بار توسط “وانگ لنگ” (Wang Lang) در اواخر دره لینگ و اوایل دوره چینگ به وجود آمد. نام این سبک به خاطر شباهت حرکات آن به مانتیس یا همان آخوندک روی آن گذاشته شده. سبک مانتیس روی حرکات دست و پا و چابکی و سرعت عمل کونگ فوکار تاکید می‌کند.

۹- نان چوان (南拳)

سبک نان چوان که به آن نان فنگ چوان هم گفته می شود در واقع ترکیبی از بوکس شائولین جنوبی و سایر تکنیک های ورزش بوکس مثل هونگ گار (Hung Gar)، موک گار (Mok Gar) و لی فوت (Li Fut) است. نان چوان روی حرکات ساده، نمایش های کوتاه با دست و حرکات پی در پی پا تمرکز می کند.

۱۰- چانگ چوان (长拳)

چانگ چوان جزو خانواده هنرهای رزمی بیرونی است که ترکیبی از سبک های هنرهای رزمی چینی را نشان می دهد. تمرکز عمده این سبک روی ضربات طولانی مدت و تکنیک های موثر است. چانگ چوان در سالهای اخیر شکل گرفته و اغلب در مسابقات مختلف هنرهای رزمی به نمایش درمیآید.